Digitale pleister van KWIC op punt van doorbreken
Ruim zeven jaar is Kees Wiegers al bezig om sensorsystemen te ontwikkelen voor de zorgsector. Die jaren stonden vooral in het teken van netwerken en veel testen, vertelt hij. ‘Ik heb jaren in de ICT-sector gewerkt en de wens om voor mezelf te beginnen, bestond al bijna net zo lang’, vertelt Wiegers. Eén van de handige toepassingen waarmee Wiegers begon, staat nu op het punt van doorbreken. Het KWIC Healthcare Temperature Monitoring Device is een soort datalogger in een creditcard die de temperatuur bewaakt van zaken die gevoelig zijn voor bederf. ‘In eerste instantie hebben we het ontwikkeld voor bloedzakken. Ruim 25 procent van al het gebruikte bloed bij transfusies wordt weggegooid omdat het te warm is geworden met bacteriële besmetting als gevolg. Daarnaast kan er nog van alles misgaan met patiënten die per ongeluk aan een verkeerde bloedzak worden aangesloten. Jaarlijks overlijden in een ziekenhuis gemiddeld vijftig patiënten hieraan. Bovendien zijn ziekenhuizen enorm veel geld kwijt aan bloed dat ze moeten weggooien. Een bloedzak kost immers tweehonderd euro per stuk’, vertelt de directeur.
Wiegers haalt de datalogger ter grootte van een creditcard tevoorschijn. ‘Hierin zit een temperatuursensor en een kleine batterij die het systeem van stroom voorziet’, legt hij uit terwijl hij de binnenzijde van de creditcard laat zien. ‘De meter slaat de omgevingstemperatuur op zodat je kunt controleren of het bloed is blootgesteld aan warmte. Grappig genoeg bleek dat de datalogger niet alleen goed werkte bij bloedzakken maar ook bij het vervoer van organen, medicijnen en zelfs bij het bewaren en transporteren van voedsel.’
Dit jaar bereikte de ‘KWIC Temperature Device’, zoals de datalogger van KWIC heet, de 34ste plek in de MKB innovatie top honderd. ‘Na de testfase is nu het moment gekomen om te oogsten, zegt de directeur. ‘We gaan nu de markt op dus nu moet de omzet komen. Hier hebben we al die jaren voor gewerkt.’ Nu reist hij vooral de hele wereld rond om partners te zoeken en bij elkaar te brengen. ‘Zo kom je nog eens ergens’, lacht hij. ‘Je komt op verre reizen de leukste mensen tegen. In India was ik in één van de grootste privéklinieken van de wereld. Toen ik daar met mijn vrouw rondliep, werd ik nog diezelfde avond uitgenodigd om een bruiloft te bezoeken. Dan vind ik toch dat ik een bijzonder vak heb.’